Antoni Łodzia Rogaliński
Helena Molska
Uczył się w kolegiach jezuickich, prawdopodobnie w Poznaniu lub Kaliszu. Dnia 15 sierpnia 1746 roku wstąpił do zakonu jezuitów. Studiował filozofię w Jarosławiu (1748-1751). W latach 1751-1754 był nauczycielem: gramatyki w Brześciu Litewskim (1751/1752) i Toruniu (1752/1753) oraz poetyki w Kaliszu (1753/1754). W 1754 roku wyjechał na studia teologiczne do Collegium Romanum.
W kolegium jezuickim w Poznaniu był nauczycielem, założycielem obserwatorium astronomicznego i muzeum fizyczno-matematycznego oraz opiekunem nad biblioteką i drukarnią. Po kasacji zakonu jezuitów w 1773 roku został organiztorem i rektorem Akademii Wielkopolskiej.
W Wielkopolsce był także wizytatorem szkół (m.in. w Poznaniu, Kaliszu, Wschowie, Trzemesznie).
Był nie tylko najsłynniejszym przedstawicielem poznańskiej nauki i edukacji XVIII stulecia oraz najbardziej poważanym duchownym Wielkopolski. Zyskał też rangę niekwestionowanego autorytetu swoich czasów. Powierzano mu najważniejsze misje administracyjne w regionie, a za całokształt swej działalności król Stanisław August Poniatowski nadał mu medal "Merentibus".
Jednym z najwymowniejszych świadectw tej wyjątkowej pozycji był zaszczyt wygłoszenia kazania z okazji wyboru plenipotenta miast wolnych prowincji wielkopolskiej nad Sejm Wielki, w pamiętnym roku 1791. Mądrość patriotycznego dyskursu kaznodziei na temat obywatelskiego aktu wyborczego jest ponadczasowa. W dobie Konstytucji 3 maja wyborcy zgromadzeni w Poznaniu dokonali najlepszej elekcji, wysyłając na sejm Józefa Wybickiego.
Wzorem dla innych Rogaliński pozostawał do końca swoich dni. Także – a może przede wszystkim – zajmując się losem maluczkich. W testamencie przekazał swój znaczny majątek biednym.
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.