Brak danych.
Po pierwszym roku studiów filozoficznych wstąpił do zakonu jezuitów 9 września 1750 roku w Wilnie. Ukończył studia filozoficzne w Akademii Wileńskiej (studiował w latach 1752-1755). Teologię studiował również w Wilnie (1759-1763) i przyjął tam święcenia kapłańskie. W Akademii Wileńskiej uzyskał też w 1765 roku stopień doktora filozofii i nauk wyzwolonych, a w 1773 roku doktorat z teologii.
Uczył gramatyki w szkołach średnich. W 1763 roku został prefektem studiów w kolegium szlacheckim w Wilnie. Potem był kolejno profesorem retoryki, geografii i historii w Collegium Nobilium w Wilnie (1766-1767), profesorem retoryki dla kleryków jezuickich w Seminarium Nauczycielskim przy nowicjacie w Wilnie (1767-1772) oraz prefektem studiów w Collegium Nobilium w Wilnie (1772-1773).
Po kasacie zakonu pozostał na tym samym stanowisku do 1775 roku. Co najmniej od 1780 roku, czyli za czasów Franciszka Bohomolca, dyrektora Drukarni Nadwornej JKMci w Warszawie, był prefektem tej drukarni. Po jego śmierci (1784) tłocznia została przemianowana na Drukarnię Narodową JKMci i Komisji Edukacji Narodowej, a Matciński pozostawał nadal jej kierownikiem. Utrzymał się na tym stanowisku aż do likwidacji drukarni przez władze pruskie w 1797 roku. W okresie jego zarządu tłoczono więcej podręczników, w tym dla szkół Komisji Edukacji Narodowej, oraz druków urzędowych i literackich. Dbał też o wyposażenie techniczne oraz o poziom graficzny druków.
Urodził się w rodzinie szlacheckiej.
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.