Florian Oświęcim z Kunowy (1574–1650)
Regina Śląska z Kralic (zm. ok. 1624)
W młodości uczył się w kolegium jezuickim w Jarosławiu. Później służył wojskowo. Odbywał też podróże dyplomatyczne w służbie króla. W 1637 roku wszedł w skład poselstwa królewicza Jana Kazimierza do Wiednia po Cecylię Renatę, żonę Władysława IV Wazy.
Znał dobrze język łaciński i francuski.
Zdobyte za granicą doświadczenie oraz uznanie w kręgach dworskich uczyniło z niego idealnego kandydata na ochmistrza młodych podróżników edukacyjnych. W latach 1642-1643 wyjechał do Niderlandów i do Italii jako preceptor magnacki Aleksandra Koniecpolskiego, syna hetmana wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego. Prawdopodobnie w tym charakterze odbył więcej podróży. Już w 1645 roku towarzyszył nieznanym z imienia młodym Koniecpolskim (także krewnym hetmana) wyjeżdżającym na studia na uniwersytecie w Lowanium. Po odprowadzeniu podopiecznych do Lowanium przyłączył się później do poselstwa bpa warmińskiego Wacława Leszczyńskiego, wojewody poznańskiego Krzysztofa Opalińskiego i wojewody pomorskiego Gerarda Denhoffa, które udawało się do Paryża, aby przywieźć do kraju Ludwikę Marię, drugą żonę Władysława IV. W 1651 roku w charakterze towarzysza podróży koniuszego wielkiego koronnego Aleksandra Lubomirskiego wyruszył w pielgrzymkę jubileuszową do Italii, przebywając wówczas głównie w Rzymie. Był autorem obszernych pamiętników, w których szczegółowo opisywał swoje liczne wojaże.
Wywodził się ze średniej szlachty sandomierskiej.
Był łowczym sanockim i dworzaninem królewskim.
Żył w XVII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.