Stefan Dołszkiewicz
Anastazja Trypolska
Przed wstępem do zakonu jezuitów studiował retorykę przez dwa lata, a w Towarzystwie - retorykę (1687-1688) i filozofię (1690-1693).
Nauczał w kolegiach jezuickich: gramatyki w Łucku (1688-1689) i Sandomierzu (1688-1689) oraz teologii moralnej w Rezydencji Samborskiej (1706-1707). Był prefektem szkół w kolegium w Kamieńcu Podolskim (1707-1708) i Ostrogu (1708-1709, 1718-1719), jak również regensem konwiktu jezuickiego w Kamieńcu Podolskim (1721-1722).
Pełnił funkcję prefekta bursy w kolegium jarosławskim (1705-1706). Był misjonarzem w Markowicach (1710-1711), Kobryniu (1713-1714), Kitajgrodzie (1721-1722), Mużyłowicach (1730-1731) i Nastasowie (1731-1732). Był superiorem Rezydencji Barskiej (1720-1721).
Był kaznodzieją i propagatorem kultu Serca Bożego, a także autora dzieła: "Kazanie o najsłodszem sercu Jezusa" (Lwów 1740).
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.