Piotr Czapski (1690-1740)
Krystyna Dorpowska
Swoją edukację rozpoczął w domu pod okiem wynajętych przez rodziców nauczycieli.
Prawdopodobnie w młodym wieku przystąpił do kolegium jezuickiego w Starych Szkotach. Po odbyciu nauki u jezuitów wyjechał, dzięki finansowemu wsparciu stryja Walentego Aleksandra, do Francji. W dniu 22 lutego 1744 roku przystąpił do szkoły kadetów w Luneville, w której pobierał przez trzy lata. Uczestniczył w zajęciach z innymi Polakami, których łączna liczba w 1744 roku nie przekraczała dziesięciu. Był zobowiązany przestrzegać bezwzględnie dyscypliny, która nie zawsze była szanowana przez przybyszów z Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Przystępując w Luneville do nauki, był zobowiązany do wykazania się sprawnością fizyczną. Każdy kadet lub oficer musiał udowodnić, że nie miał wad z kręgosłupem, słuchem czy wzrokiem. Poza zajęciami typowo związanymi z wojskiem uczniowie byli zobowiązani do uczestnictwa w mszach świętych, jak i przestrzegania kultury językowej. Łamanie tych nakazów groziło surowymi konsekwencjami. Okres nauki Czapskiego w tej szkole przypada na okres zarządzania nią przez Ulricha barona de Schack z Niemiec.
Żył w XVIII wieku.
Był trzykrotnie żonaty. Posiadał rozległe dobra także poza obszarem Prus Królewskich. Był ostatnim w Rzeczpospolitej przedrozbiorowej wojewodą malborskim.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.