Marcjan Michał Ogiński
Był prefektem szkół w Pińsku w latach 1738-1739, kaznodzieją i prefektem biblioteki w Mińsku w latach 1739-1740, prefektem szkół i sekretarzem Akademii Wileńskiej w latach 1740-1743, profesorem prawa kanonicznego w Wilnie w latach 1744-1745, rektorem w Witebsku (1746-1749) i Mińsku (1749-1752), prefektem kościoła w Łukiszkach (1752-1753) oraz rektorem w Nieświeżu (probacja) (1756-1758). Ponadto był autorem książki "Kościół S. Michała [...] na górze Nieświeskiej" (Wilno 1758).
Po 1742 roku był regensem konwiktu Seminarium Szyszkovianum. Korzystając z wpływów, jakimi cieszył się wśród szlachty litewskiej, znacznie rozbudował konwikt, poszerzając go o nowe mieszkania i pomieszczenia gospodarcze. Wkrótce placówka zmieniła swój charakter, ponieważ kasztelan wileński, hetman wielki litewski Michał Massalski, podkanclerzy litewski Antoni Przeździecki, kasztelan miński Michał Judycki, starosta oszmiański Tadeusz Franciszek Ogiński oraz inne bogate i znaczące rody Litwy poprosiły o przyjęcie swoich synów za opłatą do konwiktu. Placówka szybko przybrała elitarny charakter, niezgodny z celem fundacji.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.