Brak danych.
Do zakonu pijarów wstąpił 18 sierpnia 1754 roku, nowicjat odbył w Podolińcu. Zakonne studia humanistyczne (bonarum atrium) ukończył w Rzeszowie w 1757 roku, w tym też roku rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne (logika i fizyka) w Międzyrzeczu Koreckim - "bonus religiosus et ingenii boni sed melancholicus".
W 1760 roku pracował w Radziejowie jako nauczyciel klasy początkowej i infimy oraz katechista. W 1761 roku był nauczycielem parwy w Warszawie. W latach 1762-1764 w Łukowie pracował jako nauczyciel gramatyki i syntaksy (od 1763 roku). W 1764 roku został przeniesiony do Waręża, uczył tam w klasie poetyki. Lata 1765/1766 spędził jako słuchacz studiów teologicznych w Warszawie. Od 1767 roku był profesorem retoryki i poetyki w Radziejowie, a od 1769 roku profesorem retoryki w Łowiczu. Rok szkolny 1770/1771 przepracował w Chełmie na stanowisku profesora filozofii. Lata 1772-1773 spędził jako profesor filozofii i prefekt szkoły w Warężu. W roku szkolnym 1774/1775 ponownie mianowany na profesora filozofii w Chełmie, kolejne dwa lata na tym stanowisku spędził w Radomiu, gdzie w okresie 1777-1778 pełnił także stanowisko prefekt szkoły. W latach 1779-1780 był prefektem i profesorem filozofii w Rawie. W 1781 roku został mianowany na profesora w pijarskim studium teologicznym w Chełmie. Od 1782 roku przebywał u krewnych, do zakonu powrócił w 1785 roku i został mianowany wykładowcą w studium filozoficznym w Międzyrzeczu Koreckim. W roku szkolnym 1788/1789 pełnił funkcje wicerektora i prefekta szkoły radomskiej. Przez następne kilka lata był wicerektorem w Międzyrzeczu Koreckim (1790-1792), Wieluniu (1792-1793), Chełmie (1793-1794). Od 1795 roku był administratorem parafii w Chełmie, a od 1796 roku nauczycielem prywatnym w rodzinie Komorowskich; po 1799 roku brakuje dalszych wiadomości.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.