Brak danych.
Do zakonu pijarów wstąpił 13 lipca 1738 roku. W latach 1743-1744 odbył zakonne studia teologiczne w Krakowie, które w 1745 roku kontynuował w Warszawie i tam złożył śluby kapłańskie.
W latach 1742-1743 uczył w klasie syntaksy, a następnie w parwie. W Warszawie w 1746 roku był magistrem syntaksy i katechistą; w roku 1747 przeniesiony został do Lwowa, gdzie objął stanowisko profesora retoryki i poetyki oraz prefekta szkoły. W latach 1748-1749 w Warężu był profesorem retoryki i w 1748 roku prefektem. W latach 1750-1751 w Wieluniu był spowiednikiem, a od 1751 roku prefektem. W Radziejowie w 1752 roku był prefektem oraz profesorem retoryki i poetyki „duo ad omnia dilegentissime“. W roku następnym pełnił funkcję prefekta w Wieluniu. W latach 1754-1756 w kolegium w Podolińcu sprawował urząd wicerektora, prefekta i kaznodziei. W latach 1757-1759 w Łukowie był wiceregensem. W okresie 1760-1793 ponownie znalazł się w Wieluniu jako spowiednik, kaznodzieja, a w latach 1771-1773 wicerektor. Od 1774 roku chorował i został zwolniony z funkcji, a od 1787 roku funkcjonował w zakonie jako emeryt. Zmarł w kolegium wieluńskim.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.