Brak danych.
Wstąpił do zakonu pijarów w Podolińcu (1767). Uczył się w szkołach pijarów w Podolińcu (1770-1772), a później w Rzeszowie oraz Krakowie (1776-1777).
Był nauczycielem w różnych kolegiach pijarskich. Wykładał gramatykę w infimie w Złoczowie (1773-1775) oraz uczył w klasie syntaksy (składni) w kolegium pijarów w Warszawie. Był także nauczycielem geometrii w Piotrkowie (1779) oraz Radziejowie (1780-1781). Następnie uczył w Radomiu, a później także był profesorem wymowy i prawa ponownie w Piotrkowie (1784-1786) oraz w Rydzynie i Warszawie (1788). Oprócz tego pełnił funkcję kaznodziei w Piotrkowie, a później w Krakowie (1794-1795). W 1790 roku został prefektem szkół w Piotrkowie. W latach 1791-1793 był profesorem nowicjatu w Drohiczynie, z którym był dożywotnio związany.
Pełnił ważne stanowiska w poszczególnych placówkach zakonu: prorektora w Łowiczu i Drohiczynie oraz superiora w Górze.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.