Wykształcenie zdobył w kolegium jezuickim w Kownie. Następnie w Wilnie wstąpił do zakonu jezuitów (21 lipca 1700). Nowicjat odbył w Nieświeżu, a następnie studiował filozofię (1703-1706). Święcenia kapłańskie przyjął w 1713 roku.
Był nauczycielem różnych przedmiotów w kolegiach jezuickich, głównie w Wielkim Księstwie Litewskim. Najpierw uczył w kolegium jezuickim w Wilnie (1706-1710), następnie zaś retoryki i poetyki w kolegiach w Kownie (1714-1715) oraz Krożach (1715-1716). Następnie był prefektem szkolnym w Krożach. Potem był nauczycielem filozofii w Wilnie (1718-1721). Po dłuższej przerwie powrócił do nauczania w kolegiach. Był rektorem w Słucku (1735-1739. Później pracował dłużej w Nieświeżu (1739-1742-1756 – w tych latach był rektorem, pisarzem i duchownym domu jezuitów). Pod koniec życia był nauczycielem historii powszechnej oraz języka francuskiego w kolegium nieświeskim (1756-1757).
Przez kilkanaście lat był blisko związany z Radziwiłłami nieświeskimi. Pełnił wówczas funkcję misjonarza dworskiego, kapelana i nauczyciela domowego oraz wychowawcy Hieronima Floriana Radziwiłła. Został zatrudniony przez jego matkę Annę Katarzyną z Sanguszków Radziwiłłową. Wyjechał wówczas w podróż zagraniczną o charakterze edukacyjnym do Francji.
Był również autorem drukowanych dzieł teologicznych i książek historycznych, poświęconych głównie wyznaniom reformowanym (luteranizmowi i kalwinizmowi. Spisał również, niewydane drukiem, biografie słynnych jezuitów litewskich.
Miał pochodzić z litewskiej rodziny szlacheckiej.
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.