Jan Kazimierz Matuszewicz
Być może, tak jak później jego synowie, uczył się w którymś z kolegiów jezuickich.
Był blisko związany z Sapiehami. Dwukrotnie pełnił funkcję guwernera podróżnego ich dzieci. Pozostawał w służbie koniuszego wielkiego litewskiego Franciszka Stefana Sapiehy (zm. 1686), a później Anny Krystyny z Lubomirskich jako preceptor ich synów. W latach 1692-1697 opiekował się Janem Kazimierzem Sapiehą herbu Lis (zm. 1730), starostą bobrujskim i późniejszym hetmanem wielkim litewskim. Faktycznym opiekunem młodego Sapiehy był wówczas jego ojczym Dominik Mikołaj Radziwiłł. Podróż Jana Kazimierza Sapiehy obejmowała swoim zasięgiem Holandię, Francję i Anglię.
Praktycznie zaraz po powrocie do kraju wyjechał ponownie jako guwerner Józefa Franciszka Sapiehy (1679–1744), późniejszego podskarbiego nadwornego litewskiego w podróż edukacyjną po Europie. Po rozdwojonej elekcji udał się w 1697 roku na zachód Europy. Według przekazów miał podjąć studia w uniwersytecie w Grazu. Jego nazwisko nie figuruje jednak w metryce studentów. Dlatego należy przypuszczać, że pobierał prywatne nauki, zgodnie ze zwyczajem magnackich Grand Tour. W następnych latach miał też podobno podróżować po Bawarii, być w Italii (dłuższe pobyty w Rzymie, Florencji, Wenecji), oraz kilku innych krajach - Francja, Holandia, Hiszpania, a nawet Turcja (Konstantynopol). Do kraju miał powrócić w końcu 1701 roku, przynaglony wieścią o śmierci matki.
Inne formy nazwiska: Matusewicz, Matusiewicz, Matuszewic.
Jerzy Józef Matuszewicz był cześnikiem mińskim i starostą stokliskim. Miał majątek Raźny na Podlasiu, był żonaty z Teresą Kempską, podkomorzanką płocką. Miał z nią czterech synów, w tym znanego pamiętnikarza Marcina.
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.