Hieronim Wierzbowski (zm. 1665)
Katarzyna Ginwiłłówna z Piotrowskich
Po śmierci ojca oddany w opiekę wujowi Stefanowi Wierzbowskiemu, biskupowi poznańskiemu. Od 1666 roku uczył się w kolegium pijarskim w Warszawie. Już po roku zakończył tam edukację i został oddany do kolegium jezuitów w Poznaniu i na stancję do wojewody Grudzińskiego. Od 1673 roku uczył się w kolegium jezuickim w Kaliszu i mieszkał w tamtejszym konwikcie. W 1677 roku krótko studiował w Akademii Krakowskiej, lecz naukę szybko przerwał. Następnie uczył się w klasie logiki w kolegium jezuickim w Samborze.
W latach 1678-1681 podróżował po Europie w orszaku swego wuja Aleksandra Wolf a Lüdingshaus, opata pelplińskiego, który wyjeżdżał w celach kuracyjnych. Wierzbowski zwiedził Niemcy, Holandię, Niderlandy Hiszpańskie i Francję. Studiował w Paryżu od początku 1679 roku. Spędził tam dwa lata. Pobierał nauki z zakresu języka francuskiego, geometrii, geografii, rysunku, tańca i szermierki. W swoim dzienniku podróży odnotował nazwiska wielu Polaków przebywających wówczas w stolicy Francji, głównie w celach edukacyjnych, oraz wymienił niektórych guwernerów, którzy się nimi opiekowali. Z powodu nadmiernych kosztów nauk paryskich opiekunowie zrezygnowali z planowanego wysłania Wierzbowskiego do Italii i wezwali go do powrotu do kraju.
Pełnił urzędy chorążego i starosty łęczyckiego (1704-1725). Po śmierci żony Urszuli z Tarnowskich wstąpił do stanu duchownego. Został kanonikiem gnieźnieńskim, infułatem łaskim i dziekanem pułtuskim.
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.