Brak danych.
Do zakonu pijarów wstąpił w Podolińcu w 1761 roku. Uczył się w tamtejszym kolegium do 1770 roku, a następnie w Rzeszowie (1771-1772) i później w Krakowie.
Został nauczycielem w kolegiach pijarskich - najpierw uczył gramatyki w Podolińcu (1773), a następnie uczył najniższą klasę w Piotrkowie (1774). Następnie uczył w Rydzynie (1775-1776), prowadził klasę poezji w Radomiu (1779), retoryki w Łowiczu (1780-1781). Był również długoletnim nauczycielem prawa w kolegium warszawskim.
Rok później rozpoczął kilkuletnią karierę wychowawcy synów szlacheckich. Najpierw, w latach 1789-1793, uczył chorążyca upickiego Ignacego Karpa (ur. 1780), syna Benedykta, a następnie młodego (ur. ok. 1778) Józefa Sulistrowskiego (syna Tadeusza), z litewskiej rodziny herbu Lubicz (późniejszego szambelana kamerjunkra cara Aleksandra I), z którym wyruszył w zagraniczną podróż edukacyjną (w 1794 roku przebywali na naukach w Wiedniu). Następnie był wychowawcą jednego z młodych Badenich (z rodziny lwowskiej nobilitowanej w XVIII wieku) w Krakowie (1796-1797). Być może był to Sebastian Tadeusz Badeni.
Prawdopodobnie pochodził ze stanu mieszczańskiego.
Od 1798 roku był proboszczem w Kraczkowej pod Rzeszowem. W 1777 roku przetłumaczył dzieło „Historya bożyszcz pogańskich” francuskiego autora Bernarda le Bonyer Fontenelle'a.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.