Brak danych.
W 1762 roku wstąpił do zakonu pijarów w Podolińcu. Uczył się w szkołach pijarskich w Nowym Sączu, Międzyrzeczu i Krakowie (1764-1767, 1770-1772).
Po otrzymaniu święceń pracował jako nauczyciel retoryki w kolegium w Podolińcu (1773), a następnie w Warężu (1774) i Warszawie (1775). Przez przynajmniej trzy lata (1776-1778) był preceptorem dzieci z domów szlacheckich. Uczył dzieci starosty ochockiego, a później kasztelana lubaczowskiego i bełskiego Józefa Joachima Komorowskiego herbu Korczak (zm. 1800), hrabiego z Liptowy i Orawy. Jego podopiecznymi byli: zmarły młodo syn Wincenty Józef, noszący tytuł hrabiego, oraz córka Kunegunda. Nauka obejmowała zajęcia z łaciny, matematyki oraz języków obcych. Zakres nauczanych przedmiotów sugerują dwie dedykacje przeznaczone dla Kunegundy Komorowskiej („hrabianki Komorowski starościanki ochozkiej”), które Ustrzycki umieścił w swoich książkach: historycznych wypisach („Wybrane z starożytnych świeckich pisarzów dzieie z zadaniami i wyrokami mędrców”) z 1779 roku oraz w dwutomowym dziele matematycznym „Algebra czyli nauka o rachunkach literalnych” z 1781 roku. Chwalił tam Kunegundę za wielki zapał do nauki, gdyż zamiast dniem i nocą zaczytywać się w romansach poświęcała czas na kształcenie umiejętności w łacinie i algebrze oraz interesowała się językiem niemieckim, francuskim i włoskim. Daje to pewne wyobrażenie o programie nauk domowych młodych szlachcianek. Po zakończeniu zawodu prywatnego guwernera ponownie zaczął nauczać retoryki w warszawskim Collegium Nobilium (1778-1781).
Oprócz kilku książek z dziedziny algebry był też autorem dzieła panegirycznego.
Za zgodą władz zakonnych otrzymał beneficjum w dobrach warszawskich wizytek, na którym pozostał dożywotnio.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.