Brak danych.
Uczył się w szkołach pijarskich w Warszawie. Do zakonu pijarów wstąpił w 1752 roku w Podolińcu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1754 roku. Po odbyciu nowicjatu pobierał nauki w Rzeszowie (1755). Charakteryzowano go jako ucznia pracowitego, pobożnego i posłusznego nauczycielom i przełożonym o skłonnościach melancholicznych. Później pobierał nauki w Międzyrzeczu (1756-1757). Wykształcenie uzupełniał kilka lat później w Krakowie (1761-1762)
Był nauczycielem w kilku placówkach zakonu pijarów. Od 1758 roku był wykładowcą gramatyki w kolegium w Radomiu, a w latach 1759-1760 uczył poezji w Piotrkowie, a później retoryki w nowicjacie w Podolińcu, a w 1764 roku w Rzeszowie, Złoczowie (1765-1767) i ponownie w Rzeszowie (1768), a później jeszcze raz powrócił do Podolińca (1769-1771).
W latach 1772-1773 był prywatnym nauczycielem Antoniego Wisłockiego, zapewne szlachcica herbu Sas z rodziny osiadłej w województwie ruskim, miecznikowica żydaczowskiego, i syna Jana Wisłockiego. Wyjechał z nim w podróż zagraniczną do Austrii (Wiedeń) i Francji (Paryż).
Po powrocie z podróży edukacyjnej został nauczycielem wymowy w warszawskim Collegium Nobilium (1774-1778). Zajęcia te musiał przerwać z powodu choroby oczu, która uniemożliwiała pracę nauczyciela. Od 1780 roku był członkiem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Natomiast w roku 1783 został pomocnikiem bibliotekarza w stołecznej Bibliotece Załuskich, a w 1784 roku konsultorem prowincji pijarskiej.
Po upadku insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku musiał opuścić Warszawę i jako patriota został przez władze austriackie uwięziony w Ołomuńcu. Do stolicy powrócił w 1802 roku i wszedł w skład Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W latach 1805-1807 pełnił urząd prowincjała pijarów. W okresie Księstwa Warszawskiego należał do Izby Edukacyjnej i był wizytatorem szkolnym. Jest uznawany za autora pierwszej, wzorcowo napisanej, gramatyki języka polskiego. Za przygotowanie i wydanie drukiem tego dzieła otrzymał od króla medal dla zasłużonych "Merentibus".
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.