Brak danych.
Uczył się w Rzeszowie. Do zakonu pijarów wstąpił 27 sierpnia 1765 roku, śluby zakonne złożył 2 sierpnia 1767 roku. W latach 1768-1770 ukończył studia zakonne w Rzeszowie za zakresu humanistyki (bonarum artium) i filozofii (logika i fizyka). W 1774 roku rozpoczął studia teologiczne.
Od 1771 roku uczył w Warszawie i piastował stanowisko subprefekta w Collegium Nobilium, a od 1773 roku również nauczyciela infimy. W 1778 roku przeniesiony do Rzeszowa, a rok później pracował we lwowskim Collegium Nobilium jako profesor retoryki. Od 1780 roku ponownie w kolegium w Rzeszowie, w tym czasie pełnił funkcję nauczyciela prywatnego Antoniego Stadnickiego. W 1783 roku mianowany profesorem filozofii w studium zakonnym w Międzyrzeczu Koreckim – oceniony przez przełożonych jako optimus. W 1787 roku objął stanowisko prorektora i prefekta w Drohiczynie.
W 1788 roku wyjechał do Wiednia na studia fizyczne, gdzie miał się zapoznać z nowoczesną fizyka doświadczalną z wykorzystaniem instrumentów. Na koszt prowincji zakupił nowoczesne podręczniki i pomoce dydaktyczne, wrócił do kraju i w 1790 roku został prorektorem i wykładowcą filozofii w studium zakonny w Łomży, od 1796 roku był rektorem. W latach 1799-1801 pełnił funkcję rektora w Drohiczynie. Od 1802 roku był asystentem prowincji. Był prowincjałem w latach 1808-1810, następnie wieloletnim rektorem kolegium w Górze Kalwarii, które ponownie otworzył, uczył także języka francuskiego. Od 1819 roku był profesorem studiów zakonnych w Warszawie.
Przełożył z łaciny "Rada dla pospólstwa" Tissota, księgi 10-12 "Eneidy" Wergiliusza oraz pozostawione w rękopisie "Myśli o religii Pascala". Wydał także mowy i wierszy okolicznościowych, m.in. "Mowy pochwalne dla Ks. Biskupa Sufragana Lwowskiego Głowińskiego"; "Na powrót dynasti saskiej do Polski" (1807), a także "Kazania krótki do wieku i obyczajów edukującej się młodzi przystosowane w Konwikcie Wielkim Warszawskim" (Warszawa 1808); "Kazania na wszystkie niedziele głoszone wKonwikcie Warszawskim o przyszłych obowiązkach chrześcijańskich i obywatelskich wychowanków" (Warszawa 1809).
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.