Brak danych.
Uczył się u pijarów w Podolińcu i tam wstąpil do ich zakonu 30 sierpnia 1753 roku. Po odbyciu dwuletniego nowicjatu, rozpoczął w 1755 roku zakonne studia humanistyczne w Rzeszowie. Po roku kontynuował dwuletnie studia zakonne z filozofii (logikia i fizyka) w Międzyrzeczu Koreckim. Po ich ukończeniu powrócił do Rzeszowa i uczył w klasach niższych. Został dobrze oceniony przez zwierzchników i w 1760 roku rozpoczął studia teologiczne w Warszawie, które ukończył w 1762 roku. Następnie, w tym samym roku, został wysłany na dalsze studia do Rzymu, gdzie najwięcej czasu poświęcał wykładom z matematyki.
Interesował się matematyką, podczas studiów w Warszawie wydał jeden z pierwszych pijarskich podręczników do arytmetyki – "Arithmetica brevis et facilis ad usum studiosae iuventutis". W podręczniku widoczne są wpływy nowożytnej filozofii. Niejednokrotnie powoływał się na dzieła Ch. Wolffa.
Po powrocie z Rzymu w 1765 roku, doceniając jego wiedzę i zdolności, awansowano go na wykładowcę w studium zakonnym, uczył kleryków w Nowym Sączu i Międzyrzeczu Koreckim. W 1774 roku przeniesiony na stanowiska prefekta szkoły w pojezuickim kolegium łomżyńskim przejętym przez pijarów. W latach 1775-1779 pełnił tam również funkcję superiora. Uczył tam również czasowo matematyki – w 1777 roku.
Podczas pobytu w Łomży w 1776 wydał "Mowy moralne przeciwku kłamstwu i różnym rodzajom nierzetelności miane w szkołach łomżyńskich…". W pierwszych latach funkcjonowania Komisji Edukacji Narodowej z braku odpowiedniego podręcznika, w niektórych szkołach używano je jako książki do nauki moralnej. W póżniejszych latach były obowiązkową lekturą w seminariach duchownych. Będąc prefektem, uruchomił w Łomży teatr szkolny. Był dobrym administratorem jako „umiejący żyć z ludźmi”, uporządkował sprawy majatkowe kolegium łomżyńskiego, przeprowadził gruntowny remont kościoła i budynków szkolnych.
Najprawdopodobniej pochodził z rodziny szlacheckiej h. Lis.
Zmarł na febrę w Warszawie, do której przybył na posiedzenie kapituły prowincjalnej, pochowany tamże.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.