Stanisław Linowski
Zofia Mierucka vel Mikucka
Uczył się wraz z bratem Janem w Collegium Nobilium w Warszawie w latach 1748-1755. Do zgromadzenia pijarów wstąpił w 1755 roku, nowicjat odbył w Podolińcu. Śluby zakonne złożył w 1757 roku, następnie był słuchaczem zakonnych studiów humanistycznych w Rzeszowie (1757/1758), po ich ukończeniu rozpoczął studia filozoficzne w Międzyrzeczu Koreckim, które po roku przerwał z powodu choroby.
W okresie 1759-1762 uczył infimy w Wieluniu, następnie przebywał w Krakowie (1761-1762), i tu otrzymał święcenia kapłańskie w 1762 roku. W okresie 1762/1763 był słuchaczem studiów teologicznych w Chełmie. Był wieloletnim kaznodzieją w wielu kolegiach: Warężu, Chełmie, kolegiacie łowickiej, Piotrkowie Trybunalskim, Warszawie i krakowskiej katedrze. Jednocześnie poświęcał się w pracy pedagogicznej, w roku szkolnym 1768/69 był prefektem szkoły w Piotrkowie Trybunalskim, następnie podprefektem Collegium Nobilium, wicerektorem kolegium krakowskiego, a od jesieni 1774 roku regensem Collegium Civilis przy Collegium Regium, gdzie od 1777 roku był prefektem. W latach 1776-1780 pełnił także urząd konsultora prowincji. W 1780 roku objął na dziesięć lat stanowisko rektora w Wieluniu. Do Warszawy powrócił w 1790 po mianowaniu go na stanowisko I asystenta prowincji. W latach 1793/1794, 1796/1797 oraz 1800-1806 był rektorem kolegium w Krakowie.
Po rozbiorach został pierwszym prowincjałem prowincji zachodniogalicyjskiej z siedzibą w Krakowie. Był jednym z głównych inicjatorów powstania nowicjatu i seminarium w Opolu Lubelskim, dzięki jego staraniom otwarto tam w 1799 roku szkołę średnią. W 1806 roku został ponownie wybrany na prowincjała.
Był autorem kazań, tłumaczeń, tekstów moralno-politycznych i historycznych oraz prac pedagogicznych, m.in. "Kazania w dzień św. Iwona mianego" (Łowicz 1767). Za najważniejsze jego dzieło należy uznać "Sposób postępowania sobie cnotliwie i chwalebnie na świecie…" (Warszawa 1770).
Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Pomian. Ojciec był skarbnikiem poznańskim i podstolim wschowskim, dziedzicem Gębic.
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.