Fedor Rysiński
Studiował na Uniwersytecie w Lipsku (zapisany 25 sierpnia 1582), gdzie działał w kręgu tamtejszych uczonych oraz odwiedził "różne miasta i narody". Podczas podróży z Buczyńskimi zapisał się na uniwersytet w Altdorfie (2 grudnia 1586), gdzie pogłębiał swoją wiedzę z zakresu filologii klasycznej, zawarł liczne kontakty naukowe z tamtejszym środowiskiem naukowym, a także opublikował wybór korespondencji "Epistolarum Salomonis Pantheri libri duo" (Altdorf 1587), którą zadedykował rektorowi tamtejszego uniwersytetu. Podczas podróży zagranicznej z Krzysztofem Radziwiłłem zapisał się na uniwersytet w Lipsku (1601) i uniwersytet w Bazylei (1603).
Po powrocie ze studiów zagranicznych na wiele lat związał się z pracą nauczyciela oraz guwernera. Od 1584 roku był nauczycielem domowym w sędziego upickiego Jana Wizgierda, a w 1585 roku uczył już w szkole kalwińskiej w Seceminie. W końcu tego roku uczył prywatnie na terenie Pogórza - najpewniej w Wojnarowej. Prowadził przy tym korespondencję z braćmi Stanisławem i Krzysztofem Buczyńskimi z Olszyn, których przekonał do podróży edukacyjnej za granicę. Jako ich preceptor wyruszył do Altdorfu (1586). Wiosną 1587 roku razem z podopiecznymi zwiedził Norymbergę, Ulm, Dillingen, Augsburg oraz Ingolstadt. W 1589 roku pozostawił Buczyńskich w Altdorfie i udał się z przyjacielem Konradem Rittershausenem na peregrynację do Pragi.
Następnie powrócił do kraju i działał w środowisku kalwińskim w Małopolsce. Opublikował wówczas m.in. utwór dydaktyczno-moralizatorski "Stanu wdowiego, teskliwego pobożne zabawy i pociechy".
Około 1596 roku przeszedł na służbę Krzysztofa Radziwiłła "Pioruna", który powierzył mu na wychowanie syna Krzysztofa. Rysiński uczył Krzysztofa przez następne lata w Wilnie, Kojdanowie i Wołożynie. W 1599 roku został wysłany wraz z orszakiem Krzysztofa na studia zagraniczne młodego księcia. Wyjazd nastąpił w 1601 roku, kiedy dotarł z podopiecznym do Lipska. W czerwcu 1601 roku Rysiński udał się w podróż do Heidlebergu z polecenia "Pioruna" w celu przygotowania się do przyjazdu jego syna Krzysztofa w późniejszym czasie. Potem Rysiński powrócił do podopiecznego do Lipska. W czerwcu 1602 roku ponownie wyruszył do Heidelbrgu, poprzedzając przyjazd Krzysztofa na tamtejszy uniwersytet. W początkach 1603 roku Rysiński udał się z podopiecznym do Bazylei. Przebywali przez jakiś czas później w Genewie, podróżowali przez Francję i zawitali do Paryża w celu odwiedzenia dworu francuskiego i być może na krótko przebywali w Anglii. W październiku 1603 roku Rysiński wraz z orszakiem Radziwiłła znajdował się w obozie wojskowym u księcia Maurycego Orańskiego pod ‘sHertogenbosch w Niderlandach. Rysiński powrócił na Litwę w początkach 1604 roku.
W dalszych latach był m.in. jednym z egzaminatorów w gimnazjum przy zborze wileńskim wybranym przez synod w 1617 roku. Od 1620 roku nadzorował także edukację Janusza, syna Krzysztofa Radziwiłła - dawnego wychowanka, kiedy ten przebywał w szkole zborowej w Wilnie.
Po powrocie do kraju z podróży edukacyjnej z Krzysztofem Radziwiłłem został jego doradcą religijno-kulturalnym oraz mentorem. Przyjaźnił się z poetą Danielem Naborowskim oraz drukarzem z Lubcza Piotrem Blastusem Kmitą. Był aktywnym uczestnikiem życia Jednoty kalwińskiej na Litwie jako senior. Był poetą, pisarzem religijnym, tworzył utwory funeralne. Stworzył tomik 1800 przysłów polskich "Proverbiorum polonicorum … centuriae decem et octo" (1618).
Był synem drobnego szlachcica.
Żył w XVI-XVII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.