Andrzej Piotrkowczyk
Jadwiga Prężyna
Od 1601 roku studiował w Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał stopień bakałarza nauk wyzwolonych (1604). W semestrze letnim 1604 roku prowadził na Akademii Krakowskiej wykłady z Arystotelesa, a w semestrze zimowym z Wergiliusza.
Korzystając z okazji podczas podróży z Mikołajem Krzysztofem i Albrychtem Stanisławem Radziwiłłami wpisał się do metryki uniwersyteckiej w Würzburgu (9 września 1606), studiował wymowę w Lowanium (1609), uczęszczał do College Royal w Paryżu (1611) oraz zapisał się na uniwersytet w Padwie (16 maja 1611). W 1616 roku (15 marca) został bakałarzem nowego prawa w Krakowie. W 1618 roku (24 stycznia) został licencjatem obojga praw w Krakowie, a 31 maja 1619 roku promowano go na doktora obojga praw.
Został polecony Krzysztofowi Mikołajowi Radziwiłłowi "Sierotce" jako opiekun dla pozostających pod jego opieką bratanków - Mikołaja Krzysztofa i Albrychta Stanisława, synów starosty żmudzkiego Stanisława Radziwiłła. Razem z podopiecznymi dotarł do Würzburga w grudniu 1605 roku, gdzie Radziwiłłowie podjęli naukę na tamtejszym uniwersytecie (1605-1609). Następnie udali się do Lowanium, aby kontynuować studia filozoficzne, gdzie Piotrkowczyk wygłosił na tamtejszym uniwersytecie mowę "Pro Collatino in Brutum" (1609). W tym samym roku udali się zwiedzać Niderlandy (Amsterdam). Potem udali się do Francji, gdzie zapisali się do metryki uniwersyteckiej w Orleanie (18 stycznia 1610), a następnie pojechali do Paryża. Pod koniec 1610 roku ruszyli dalej do Italii (Bolonia). W Italii starszy Mikołaj Krzysztof odłączył się od orszaku i wrócił do kraju, a Piotrkowczyk został z młodszym Albrychtem Stanisławem na dalszą podróż, która wiodła przez Padwę, Rzym i Loreto. Ostatecznie Piotrkowczyk wraz z podopiecznym powrócili do kraju pod koniec 1611 roku.
W latach 1611-1616 został profesorem logiki Akademii Zamojskiej. Był seniorem bursy prawników w Krakowie (1616). W 1617 roku objął zaś katedrę nowego prawa Akademii Krakowskiej. Został rektorem i profesorem prawa Akademii Lubrańskiego w Poznaniu (1620), choć rychło opuścił to miasto z powodu śmierci ojca. Po powrocie do Krakowa był członkiem Kolegium Prawniczego Akademii Krakowskiej.
Poślubił Annę Bełżę w 1621 lub 1622 roku, a po jej śmierci w 1623 roku Annę Teresę Pernus. Miał ośmioro dzieci. Był serwitorem królewski (1633), prawnikiem, rajcą krakowskim (1631-1645), bogatym mieszczaninem krakowskim, jedynym drukarzem z pozwoleniem na druk konstytucji sejmowych oraz z monopolem na wydawanie ksiąg liturgicznych.
Żył w XVI-XVII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.