Mikołaj Radziwiłł
Elżbieta Sakowicz
Jako młody kleryk niższych święceń starał się o zyskanie nominacji na biskupstwo żmudzkie, więc w tym celu udał się do Italii (1515). Skorzystał z okazji, przebywając na Półwyspie Apenińskim i studiował począkowo w Bolonii, a potem udał się do Rzymu (połowa 1515 roku). Pod koniec 1515 roku udał się z orszakiem papieża Leona X do Bolonii w celu spotkania się z królem francuskim Franciszkiem I. Radziwiłł, chorujący na skrofuły, chciał skorzystać z "uzdrowicielskiej" mocy króla (14 grudnia 1515 roku). Stan zdrowia Radziwiłła po interwencji króla francuskiego się polepszył, więc udał się na Litwę. Nawrót choroby zmusił go do podróży do Paryża, aby znów prosić o pomoc Franciszka I. W oczekiwaniu na audiencję i list polecający od króla Zygmunta Starego udał się wraz ze swym preceptorem Wojciechem z Grodziska na studia do Orleanu (1517). Początkowo obaj nie chcieli wpisywać się do księgi nacji niemieckiej, ale po napomnieniach prokuratora tejże nacji i groźbie usunięcia ich ksiąg z uniwersytetu, uiścili odpowiednią opłatę 2 stycznia 1518 roku i wpisali się do metryki dnia kolejnego. Dalsze studia Radziwiłła nie są znane. Do kraju powrócił najpewniej pod koniec 1521 roku.
Biskup żmudzki (od 1515 roku, de facto od 1522 roku). Bliski współpracownik króla Zygmunta Starego. Stale pozostawał w konflikcie ze swoją diecezją z powodu machinacji finansowych i złego prowadzenia się.
Żył w XV-XVI wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.