Brak danych.
Wstąpił do zakonu jezuickiego w Wilnie 1 lutego 1645 roku. W wyniku "potopu szwedzkiego" udał się do prowincji czeskiej, gdzie podjął studia teologiczne na Uniwersytecie Karola-Ferdynanda w Pradze (1656-1659). W dniu 30 grudnia 1657 roku został wyświęcony w Pradze.
Był profesorem teologii moralnej i języka hebrajskiego w Braniewie (1663-1664), profesorem filozofii i matematyki w Braniewie (1664-1666) i Warszawie (1666-1670), regensem Seminarium Papieskiego i profesorem matematyki w Wilnie (1673-1675), prefektem szkół w Myszy Nowej (1676-1677), autorem niezwykle popularnego dzieła "Uczone rozmowy w sobie prawie zawierające filozofię" (1692), profesorem teologii moralnej i matematyki w Płocku (1683-1685), profesorem teologii moralnej w Warszawie (1685-1692).
Był penitencjarzem w Bazylice Św. Piotra w Rzymie (1670-1673), misjonarzem dworski biskupa płockiego Bonawentury Madalińskiego (1677-1678) i biskupa poznańskiego Stanisława Witwickiego (1678-1683), pisarzem z zakresu teologii, filozofii, nauk przyrodniczych i ścisłych, teoretyk muzyki, autorem monumentalnej „filozofii zajmującej”, publikował też panegiryki, kazania i utwory ascetyczne oraz dewocyjne.
Żył w XVII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.