Brak danych.
Studiował prawo na Uniwersytecie Karola-Ferdynanda w Pradze (zapisany w 1672 roku) oraz odbył podróż zagraniczną po zachodniej Europie.
Był doświadczonym peregrynatem (znał włoski i łacinę) i zaufanym dworu Sieniawskich, więc został wybrany preceptorem Adama Mikołaja Sieniawskiego podczas jego podróży po Europie. Razem z Woynarowskim opiekować się nim miał drugi guwerner - Wojciech Romuald Fox. W podróż wyruszyli w 1684 roku i na jesieni dotarli do Pragi, gdzie doszło do sporu kompetencyjnego między preceptorami. Następnie udali się do Paryża, do którego dotarli 29 listopada 1684 roku. Latem 1685 roku Sieniawski z Foxem udali się w podróż na północ Francji i do Niderlandów, a Woynarowski pozostał w Paryżu, nadzorując sprawy peregrynata, a przede wszystkim jego finanse. W roku 1686 udali się do Rzymu i Wenecji i z końcem tego roku powrócili do kraju.
Kilka lat później Woynarowski został opiekunem braci Józefa i Stefana Karczewskich podczas ich podróży do Francji w 1694 roku. Pod jego kuratelą znalazł się również Franciszek Hieronim Granowski, za którego długi musiał ręczyć sam Woynarowski. Długoletni pobyt w Paryżu nadszarpnął zdrowie preceptora, a podopieczni przysporzyli mu wielu zmartwień. Ostatecznie do kraju powrócił z braćmi Karczewskimi w 1698 roku. Jako guwerner cieszył się bardzo dobrą sławą w kręgach szlacheckich.
Był gubernatorem dóbr szkłowskich rodu Sieniawskich i sekretarzem królewskim (1693).
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.