EDUKACJA RZECZPOSPOLITEJ OD XVI DO XVIII WIEKU

Michał Serwacy Wiśniowiecki

Ur. 1680
Zm. 16.09.1744

Dane rodziców

Konstanty Wiśniowiecki (1635-1686)

Anna Chodorowska

Wychowanie i wykształcenie

Początkowo wychowywany przez matkę oraz ojczyma - Jana Karola Dolskiego, gdyż ojciec zmarł, gdy miał sześć lat. Potem uczył się w kolegium jezuickim we Lwowie i wraz ze starszym bratem Januszem Antonim udali się w Grand Tour. Kraj opuścili w sierpniu 1695 roku i udali się do Francji pod opieka preceptora Jana Kamockiego i sług Wiśniowskiego i Gnatowskiego. Podczas drogi do Francji odwiedzili m.in. Berlin, Drezno, Lipsk, Hanower, Monachium, Antwerpię, Amsterdam, Hagę, Brukselę i Valenciennes. Dokładnie 8 listopada 1685 roku podróżnicy dotarli do Paryża. Wraz z bratem uczył się w paryskiej akademii Francois Lompre i Jeana Bernadego. Uczyli się także sztuki wojskowej. Paryż opuścili w październiku 1696 roku i udali się do Rzymu przez Lyon, Mediolan, Parmę, Modenę, Bolonię i Florencję. Do Rzymu zawitali 8 grudnia 1696 roku. Spędziwszy tutaj kilka tygodni, pod koniec stycznia 1697 roku wyruszyli do kraju. Po drodze odwiedzili Bolonię, Ferrarę, Wenecję, Trydent, Augsburg, Ratyzbonę i Wiedeń. Na początku kwietnia 1697 roku byli już w kraju. 

Etapy kariery dot. edukacji

Fakty z życia osobistego

Był hetmanem wielkim litewskim (1703-1707, 1710-1713 i od 1735), regimentarzem wojsk litewskich (od 1730), hetmanem polnym litewskim (1702-1703 i 1707-1709), wojewodą wileńskim (od 1735), kanclerzem wielkim litewskim (od 1720), kasztelanwm wileńskim (od 1703), starostą pińskim, wołkowyskim, gliniańskim, wilkiskim, wilkowskim, kirśnieńskim, metelskim i mereckim. Był trzykrotnie żonaty: z Katarzyną Dolską, Marią Magdaleną Czartoryską oraz Telką Różą z Radziwiłłów. Z małżeństwa z Dolską miał dwie córki: Annę i Katarzynę. 

Żył w XVII-XVIII wieku.


Bibliografia

Podmiotowa

  1. Archiwum Główne Akt Dawnych, Warszawa, Archiwum Radziwiłłów, Rękopisy biblioteczne XV-276, Janusz Antoni Wiśniowiecki, Silva rerum księcia Janusza Wiśniowieckiego kasztelana krakowskiego.
  2. Biblioteka Książąt Czartoryskich, Kraków, rkps.164 IV, Michał Serwacy Wiśniowiecki, Diariusz życia książęcia Michała Wiszniowieckiego wojewody wileńskiego i hetmana wielkiego W.X. Litewskiego.
  3. Archiwum Główne Akt Dawnych, Warszawa, Archiwum Radziwiłłów, dz. V, nr 17 500, Janusz Antoni Wiśniowiecki, List Janusza A. Wiśniewskiego do J. Drohojewskiego, Berlin 3 IX 1695.
  4. Archiwum Główne Akt Dawnych, Warszawa, Archiwum Zamoyskich, rkps. 1354, Jean Lupia, List Jeana Loupia do Anny Zamoyskiej, Warszawa 15 III 1698.
  5. Biblioteka Naukowa Polskiej Akademii Umiejętniości i Polskiej Akademii Nauk, Warszawa, rkps. 712, zbiór autografów Cypriana Walewskiego, Michał Serwacy Wiśniowiecki, List Michała Serwacego Wiśniowieckiego do podkomorzyny litewskiej Kaszewskiej, Paryż 10 II 1696.
  6. Jan Stanisław Jabłonowski, Dziennik Jana Stanisława Jabłonowskiego z oryginalnego rękopisu Biblioteki Ordynata hr. Kraśińskiego, cz. 1 (1694-1695), wyd. W. Chomętowski, Warszawa, 1865.

Przedmiotowa

  1. I. Czamańska, Wiśniowieccy. Monografia rodu, Poznań, 2007.
  2. A. Markiewicz, Podróże edukacyjne w czasach Jana III Sobieskiego. Peregrinationes Jablonovianae, Warszawa, 2011.

I RP edu

O projekcie

Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.

© 2024 Polskie Towarzystwo Historyczne. Wykonanie ecomme.pl