Brak danych.
Początkowo kształcił się najpewniej w Gimnazjum Gdańskim, a następnie wyjechał na studia do Frankfurtu nad Odrą (1589), gdzie zdobył tytuł magistra sztuk. Zapisał się potem na Uniwersytet w Bazylei, gdzie przez dwa lata studiował medycynę (1596-1598).
Podczas swych studiów w Bazylei (1596-1598) był najpewniej preceptorem Samuela i Wojciecha Naruszewiczów - kasztelaniców smoleńskich. Po powrocie do kraju osiadł w Kocku, gdzie został nauczycielem w miejscowej szkole, a potem został mianowany preceptorem Jana i Andrzeja Firlejów - synów kasztelana radomskiego Andrzeja. Wyruszył z nimi w podróż po Europie w roku 1601. Najpierw przebywali w Heidelbergu (1601-1604), gdzie Salomon zapisał się na tamtejszy uniwersytet (2 lipca 1601), a potem udali się na studia do Bazylei (1604-1605). Tutaj Salomon zapisał się wraz z wychowankami na uniwersytet oraz ogłosił drukiem bardzo popularny podręcznik podróżowania "De perigrinatione" (1604). Potem udał się z wychowankami do Genewy, gdzie wpisali się na tamtejszy uniwersytet (1605), a następnie do Francji. Przebywali początkowo w Orleanie (1606-1607), gdzie Salomon zapisał się na wydział prawa tamtejszego uniwersytetu (15 września 1606), a następnie zwiedzili Paryż, Belgię, Holandię, Anglię oraz północne Niemcy. Do kraju powrócili w 1609 roku. Salomon osiadł w Kocku, gdzie został rektorem tamtejszego gimnazjum kalwińskiego (1609-1611). Poświęcił się tam pracy pisarskiej.
W 1611 roku wydał we Frankfurcie nad Odrą dziełko "Historia rerum Polonicarum", a w 1612 w Gdańsku popularyzatorską książkę "Moscovia hoc est de origine, situ, regionibus, moribus, religione… commentarius". Wydał także obszerne dzieje państwa polskiego "Historia rerum Polonicarum… libri decem" w 1618 roku w Hanowerze oraz popularny zarys dziejów polskich w 1620 roku we Frankfurcie nad Menem pt. "Icones et Vitae Principum ac Regum Poloniae".
Żył w XVI-XVII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.