Mikołaj Śmieszkowic
Katarzyna Śmieszkowic
Ukończył szkołę katedralną we Lwowie, a potem Uniwersytet w Krakowie (zapisany w 1538 roku), uzyskując stopień mistrza filozofii (1545). Podczas pobytu z Mskowskim w Italii poznał padewskich humanistów, a w Rzymie uzyskał stopień doktora obojga praw (7 stycznia 1558 roku).
W 1545 roku został docentem Uniwersytetu w Krakowie i rozpoczął wykłady z dzieł Cycerona. Był także rektorem szkoły katedralnej na Wawelu. Został przyjęty do Collegium Minus w 1547 roku, a w 1548 zrezygnował z funkcji rektora szkoły na Wawelu. Do roku 1551 prowadził wykłady z dzieł Cycerona w Krakowie i został mianowany rektorem gimnazjum w Elblągu (1551-1553), dla którego opracował nowe statuty. W Elblągu został także kierownikiem konwiktu dla uczniów z nadania biskupa Hozjusza.
Po powrocie do Krakowa został w roku 1553 profesorem królewskim wydziału filozoficznego Kolegium Większego Uniwersytetu w Krakowie. W Krakowie wydał "Oratione duae", w której zwalczał filozofię scholastyczną. Uniwersytet opuścił w 1553 roku i zajął się edukacją Rafała Mskowskiego - podsękowica krakowskiego, siostrzeńsca kanclerza koronnego Jana Ocieskiego. Razem z podopiecznym wyruszył na studia uniwersyteckie do Italii, gdzie Mskowski uczył się w Rzymie i Padwie (1553-1558). Na Uniwersytecie Padewskim został wybrany konsyliarzem nacji polskiej (1557) oraz poznał Jana Kochanowskiego oraz innych polskich humanistów. W 1558 roku powrócił do kraju i rozpoczął wykłady na wydziale filozoficznym Uniwersytetu w Krakowie, ale po zarazie z 1559 roku nie wrócił już na uczelnię.
Jego ojcem był bogaty mieszczanin lwowski - bednarz.
Był prepozytem w Jodłowej (1557). Po opuszczeniu Uniwersytetu w Krakowie i zakończeniu edukowania młodego Mskowskiego w 1558 roku do końca życia był rajcą miejskim we Lwowie (od 1562 roku). Ożenił się w 1561 roku z córką rajcy lwowskiego Urszulą Hanel, z którą miał co najmniej dwoje dzieci. Był ponadto przyjacielem Piotra Skargi.
Żył w XVI wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.