Brak danych.
W 1745 roku wstąpił do zgromadzenia pijarów i po czteroletnich studiach zakonnych z zakresu humanistyki i filozofii w Rzeszowie i Międzyrzeczu został nauczycielem w Collegium Nobilium w Warszawie, potem w Warężu. W 1754 roku wysłano go na trzyletnie studia do Rzymu, dzięki wsparciu finansowemu biskupa A.S. Grabowskiego, księdza Samuela Wysockiego i księdza Antoniego Konarskiego.
W 1757 roku powrócił do Rzeczypospolitej. Był nauczycielem humaniorów w pijarskim Collegium Nobilium w Warszawie. Potem wykładał filozofię i matematykę w kolegium pijarów w Międzyrzeczu Koreckim. W 1760 roku został odwołany przez władze zakonne, by przez kolejne osiem lat być nauczycielem w Collegium Nobilium - tym razem filozofii i matematyki. W latach 1768-1772 pełnił funkcję rektora kolegium pijarskiego we Lwowie, w 1790 roku został rektorem kolegium w Chełmie. Ostatnię funkcję pełnił przez dziewięć lat - do śmierci w 1799 roku. Okazał się dobrym gospodarzem i administratorem.
Należał do najbliższych współpracowników Stanisława Konarskiego w realizowaniu reformy szkół pijarskich.
Był autorem wielu dzieł pedagogicznych, przede wszystkim o charakterze podręcznikowym. Jego "Powinności każdego człowieka w rozmowie mianej od kawalerów uczących się in Collegio Nobilium S.P." (1761, wznowienia w 1766, 1769), bazujące na Cyceronie i innych klasykach łacińskich, były podręcznikiem nauki moralnej w pijarskich szkołach. W dziele Chróścikowski wymienił powinności człowieka w 10 rozdziałach: I względem Boga i religii, II co do duszy, III względem własnego życia i ciała, IV wobec rodziców i dzieci, V względem ojczyzny, VI wobec sędziów i patronów, VII względem magistrów Rzeczpospolitej, VIII wobec panów, sług i poddanych, IX względem społeczności ludzkiej i X wobec przyjaciół.
W 1764 roku opublikował "Fizykę doświadczeniami potwierdzoną", uzupełnioną o tablice przygotowane przez pijara Rocha Markowskiego. Podręcznik ograniczał się do tematyki podzielności ciał, nieprzenikliwości, ciśnienia, ciężąru i sprężystości powietrza, zawierała charakterystykę termometru, barometru czy maszyny pneumatycznej. W dziele tym korzystał z doświadczeń opata Jean-Antoine'a Nolleta.
W 1766 roku ukazała się "Filozofia chrześcijańska dla kawalerów uczących się filozofii in Collegio Nobilium" pióra Chróścikowskiego, zwalczająca deistów.
Teorię prawa naturalnego zawarł w "De jure naturali et politico. Philosophia moralis sive ethica" (1770), uznając - przeciwko Hobbesowi - że człowiek jest z natury istotą społeczną i przeznaczoną do życia społecznego.
Był autorem "Napomnień chrześcijańskich" (1770) i panegiryków na cześć Wacława Rzewuskiego. Ponadto przetłumaczył "Rozmowa Focjona o zwiazku obyczjaności z polityką" Mably'ego i "Matyldę" Joachima Annutina. Publikował też po łacinie, m.in. "De jure naturali et politico. Philosophia marali sive Ethica" (1770). Uważany był za jednego z wybitniejszych pedagogów i pisarzy okresu oświecenia.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.