Brak danych.
W 1741 roku wstąpił do zakonu pijarów. Odbył studia krajowe w Międzyrzeczu, Rzeszowie i Warszawie.
Po studiach, w latach 1752-1755 pracował jako nauczyciel w kolegiach pijarskich w Warszawie, Chełmie i Złoczowie. W 1756 roku był wychowawcą synów hetmana Wacława Rzewuskiego: Józefa i Seweryna.
W latach 1756-1759 był nauczycielem poezji i retoryki oraz prefektem w kolegium pijarskim w Złoczowie. Będąc rektorem kolegium w Złoczowie, przyciągał wielu uczniów z dalszych terenów. Dzięki pomocy Radziwiłłów i Poniatowskich wzniósł gmach kolegialny.
Był przełożonym nowo założonego kolegium pijarskiego we Lwowie, w 1771 roku został superiorem, a rok później rektorem domu warszawskiego. W Warszawie pomnożył księgozbiór biblioteczny, starał się o tłumaczenie publikacji francuskich na język polski, m.in. "Rady dla pospólstwa względem zdrowia jego" (1773).
W 1774 roku został obrany prowincjałem. W 1777 roku biskup wrocławski Rybiński zabrał go w podróż zagraniczną z uwagi na jego znajomość języków obcych.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.