Brak danych.
Nauki średnie, do retoryki włącznie, odebrał u jezuitów, do których wstąpił 30 września 1754 roku. W latach 1756-1757 w kolegium w Słucku i w Wilnie kształcił się na nauczyciela retoryki. Następnie został przeniesiony do prowincji mazowieckiej. W latach 1759-1760 studiował filozofię i teologię u jezuitów w Warszawie oraz w latach 1760-1763 matematykę u Stefana Łuskiny. Równocześnie uczył się języków niemieckiego i francuskiego.
W latach 1758-1760 był nauczycielem łaciny w kolegium jezuickim w Warszawie, a w latach 1763-1764 retoryki, poetyki, historii i francuskiego w kolegium słuckim, w latach 1764-1766 - geometrii i mechaniki, architektury cywilnej i niemieckiego w Collegium Nobilium w Warszawie. Pełnił też tam funkcję prefekta oraz wicedyrektora biblioteki. W latach 1766-1768 nauczał matematyki w kolegium jezuickim.
W 1769 roku został wyświęcony. Podzielał polądy Woltera, co budziło niechęć jezuitów i zapewne było jedną z przyczyn wystąpienia przez niego z zakonu w 1770 roku. Następnie pozostawał pod opieką biskupa wileńskiego Ignacego Massalskiego, który zatrudnił go jako mierniczego w swoich bibliotekach. To spowodowało, że używał tytułu "matematyka jw. biskupa wileńskiego".
Interesował się matematyką, filozofią, znał francuski, niemiecki, włoski i rosyjski, chciał kontynuować studia, gdyby znalazł wpływowego protektora.
Był doradcą Massalskiego w sprawach naukowych, towarzyszył mu w zagranicznych podróżach (Francja, Niemcy).
Massalski wprowadził go w prace Komisji Edukacji Narodowej, w 1775 roku został członkiem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Uznawał, że z programów szkolnych powinna zniknąć metafizyka i logika, atakował nietolerację, zabobon i dewocję. Według niego moralność miała się opierać na ewangelicznej etyce. Zabierał głos w sprawach nauk rolniczych, propagując nauczanie praktycznego rolnictwa i wprowadzenie weterynarii do szkół średnich. Nadesłał prospekt podręcznika do matematyki na konkurs Towarzystwa do Ksiąg Elementarny, ale nie został przyjęty.
W 1777 roku wycofał się z prac Towarzystwa z uwagi na usunięcie się Massalskiego z prezesury Komisji Edukacji Narodowej.
Jego dzieła obejmują wiele dziedzin, zwłaszcza z zakresu historii i rolnictwa. Z polecenia Massalskiego dokonał tłumaczenia francuskiego dzieła Puisieuca i wydał w Wilnie "Kalendarz rolniczy i gospodarski" R. Bradleya w 1770 roku. Był on używany jakko podręcznik rolnictwa w kilku szkołach Komisji Edukacji Narodowej. Przetłumaczył historyczne dzieło J. Lacombe'a "Historia odmian zaszłych w państwie rosyjskim", które wraz z pismami Karola Wyrwicza została wydana przez Franciszka Bohomolca w 1766 roku.
Tworzył wiersze i kazania. Pracy naukowej i transaltorskiej nie zaprzestał nawet po upadku Rzeczypospolitej.
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.