Jan Czech
Teresa Sawińska
Ukończył Uniwersytet Krakowski, uzyskując 7 października 1780 magisterium. Znał dobrze język łaciński, francuski i niemiecki.
W latach szkolnych 1780/1781-1783/1784 był nauczycielem w szkołach wydziałowych lubelskich, ucząc początkowo przedmiotów przeznaczonych do klasy I, a później (od roku 1782 roku) matematyki, będąc jednocześnie nauczycielem języka niemieckiego. Wedle ocen rektorów Antoniego Camelina i Franciszka Jezierskiego był dobrym, a nawet wyśmienitym nauczycielem. Po tym, jak jego kandydatura na prefekta szkół nie została zaakceptowana, opuścił Lublin i uczył przez rok w Płocku, a w latach 1785-1790 w Szkołach Przygłównych w Krakowie.
W roku 1791 został powołany do pracy w Szkole Głównej, gdzie pełnił obowiązki sekretarza Kolegium Fizycznego. W 1794 roku został profesorem matematyki elementarnej, a w roku 1797 sekretarzem Szkoły Głównej.
W 1805 roku opuścił Kraków i przeniósł się do Krzemieńca, gdzie został dyrektorem Gimnazjum Krzemienieckiego i nauczycielem matematyki. Ogłosił dwie prace: podręcznik arytmetyki pt. "Krótki wykład arytmetyki" (Wilno 1807, przedrukowywany w 1809, 1827) oraz przekład geometrii Euklidesa zatytułowany "Euklidesa Początków geometrii ksiąg ośmioro" (Wilno 1807).
Około 1802 roku ożenił się z Apolonią Miączyńską.
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.