Stefan Juniewicz
Ewa Wysocka
W młodości uczył się w kolegiach jezuickich, po ukończeniu których 17 września 1724 roku wstąpił do wileńskiego zgromadzenia zakonu jezuitów. W latach 1726-1729 studiował na Akademii Wileńskiej filozofię, a następnie (1732-1736) teologię. W Wilnie przyjął także święcenia kapłańskie. W 1741 roku uzyskał stopień magistra filozofii i nauk wyzwolonych, a w 1747 roku został doktorem teologii i prawa kanonicznego.
Po skończeniu studiów filozoficznych rozpoczął pracę jako nauczyciel, ucząc od 1729 do 1732 roku w klasie infimy, a także gramatyki i poetyki wileńskich szkół średnich. Następnie przez rok (1737/1738) pracował jako nauczyciel retoryki w Wilnie, w Warszawie (1738/1739), a później przez dwa lata (1739-1741) w Słucku. W 1741 roku uzyskał nominację na stanowisko profesora filozofii Akademii Wileńskiej. Pracując na uniwersytecie, był także prefektem wileńskich szkół średnich. Od roku akademickiego 1747 był profesorem teologii scholastycznej oraz dziekanem wydziału filozoficznego. W 1750 roku został prokuratorem prowincji litewskiej, a po czterech latach oddelegowano go na rektorstwo kolegium w Pułtusku, gdzie pracował do swojej śmierci. Jego uczniami byli m.in. Michał Roth czy Marcin Bromirski.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.