Brak danych.
Był księgarzem przysięgłym Akademii Francuskiej w Paryżu.
W 1774 roku został sprowadzony do Warszawy przez Adama Kazimierza Czartoryskiego. Rok później otrzymał królewski przywilej na założenie w stolicy drukarni. Uruchomiona w marcu 1775 roku drukarnia swoją siedzibę miała w Rynku Starego Miasta w Kamienicy Flaczkiewiczów, później przeniesiona została na ulicę Świętojańską. Zajmowała się drukowaniem sztuk teatralnych (wielotomowy "Teatr Polski czyli Zbiór Komedii, Dram i Tragedii"), dzieł beletrystycznych, podręczników szkolnych, druków urzędowych i ulotnych (diariuszy sejmowych) oraz kilku czasopism (m.in. „Journal Littéraure de Varsovie"). W połowie lat 80. - kiedy zarządzał pięcioma prasami i zatrudniał wielu wykwalifikowanych drukarzy, również szlacheckiego pochodzenia - jego przedsiębiorstwo stało się największą drukarnią Rzeczypospolitej. Przy drukarni działała również księgarnia, a Dufour prowadził także kantor ogłoszeń koncertujących się na pośrednictwie pracy czy udzielaniu informacji handlowych. Był również teoretykiem i reformatorem drukarstwa polskiego. W pracy "O urządzeniu drukarń krajowych w formie uwag kierowanych do przełożonych i właścicieli drukarń" przedstawił prawa i obowiązki mistrzów drukarskich, drukarzy, a także cenzorów. Omówił także stan drukarni warszawskich oraz podkreślił konieczność utworzenia nowych zakładów w największych miastach państwa polsko-litewskiego. Obok tego opracował dwa memoriały (na sejm grodzieński 1784 roku oraz Sejm Wielki), w których domagał się od sejmu uregulowania krajowej działalności prasowej oraz wzięcia pod opiekę legalnie działających drukarni. W 1784 roku otrzymał tytuł konsyliarza nadwornego Stanisława Augusta.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.