Brak danych.
Dnia 22 maja 1762 roku wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy w domu św. Krzyża w Warszawie. W dniu 7 marca 1765 roku złożył śluby. Studiował filozofię i teologię w seminarium św. Krzyża w Warszawie. W 1772 roku przyjął święcenia kapłańskie.
W latach 1772-1774 wykładał w seminarium świętokrzyskim w Warszawie. W 1774 roku został profesorem historii Kościoła, pracując w seminarium diecezjalnym w Wilnie (przy kościele św. Ignacego). Zajęcia rozpoczął od przedstawienia programu studiów w zreformowanym seminarium ("Mowy przy rozpoczęciu nauki mianej w seminarium generalnym diecezji wileńskiej").
Był doradcą biskupa I. Massalskiego w sprawach oświatowych i kościelnych. Wspólnie z Tomaszem Hussarzewskim, na polecenie bpa Ignacego Jakuba Massalskiego, przeprowadził reorganizację seminarium w Wilnie. W 1782 roku na wniosek Komisji Edukacji Narodowej został profesorem Szkoły Głównej w Wilnie. Prowadził tam dwie katedry: historii Kościoła i teologii moralnej.
Był autorem mów: "Mowa...miana przy rozpoczęciu nauk w głównym Semianrium Diecezji Wileńskiej" (Wilno 1775), "Mowa do J. M. Panów kawalerów Konwiktu Szlacheckiego ks. ks. pijarów miana 23 stycznia r. 1777" (Wilno 1777), "Mowa...o prawdziwej i fałszywej chwale miana do JJPP. Kawalerów edukujących się w Konwikcie szlacheckim JJ. XX. Pijarów w dzien świętego Józefa Kalasantego" (Wilno 1777).
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.