Brak danych.
Do zakonu pijarów wstąpił w Podolińcu w 1753 roku. Po nowicjacie uczył się w Rzeszowie (1756) oraz Międzyrzeczu i Krakowie (1764). Później wyjechał na dalsze studia do Rzymu (1765-1766).
Jeszcze przed wyjazdem za granicę był nauczycielem zakonnym w Złoczowie, Międzyrzeczu oraz Warszawie (1760-1761) i ponownie w Złoczowie. Po powrocie z Italii uczył najpierw w Warężu, a nastęnie został powołany na zastępcę prefekta i w końcu prefekta Collegium Nobilium w Warszawie (1769-1770). Później był wykładowcą filozofii w Rzeszowie oraz prefektem tamtejszych szkół (1774-1775).
W roku 1778 został wybrany na preceptora i teologa młodych książąt Jabłonowskich obywającyh swoją podróż edukacyjną. Prawdopodobnie byli to synowie generała lejtnanta wojska koronnych Dymitra Hipolita Jabłonowskiego. Przebywał z nimi m.in. podczas studiów w Wiedniu. Podróż zakończono w 1780 roku.
Był asystentem prowincjała pijarów (1784-1786) oraz rektorem kolegium warszawskiego (od 1787 roku).
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.