Wacław Piotr Rzewuski (1706-1779)
Anna Lubomirska
Najpierw pobierał nauki domowe w Podhorcach. Od okołu 1750 roku nauczycielem matematyki i fortyfikacji jego starszych braci, Stanisława i Józefa, został były oficer armii austriackiej, inżynier wojskowy Jan Łukasz Ludwik Toux de Salvert. Być może uczył on również wówczas najmłodszego Seweryna.
Następnie około 1754 roku Seweryn rozpoczął naukę w warszawskim kolegium teatynów. Został tam odnotowany jako uczeń biorący udział w dwóch przedstawieniach szkolnego teatru teatyńskiego. Prawdopodobnie poznał wówczas dość dobrze język włoski, na co wskazuje opinia jego ojca Wacława, zawarta w instrukcji napisanej dla Seweryna w związku z jego wyjazdem w zagraniczną podróż edukacyjną, którą odbył on w latach 1759-1761 (Austria, Italia, Francja). Opiekunem młodego wojażera był francuski ksiądz Louis-Antoine Caraccioli. Nauka wpisywała się w klasyczny model magnackiego Grand Tour, w którym dominowała prywatna nauka języków obcych oraz przedmiotów humanistycznych i ćwiczeń rycerskich.
Również w wieku dorosłym Rzewuski prowadził działalność samokształceniową, oddając się lekturze dzieł z różnych dziedzin wiedzy. Świadczy o tym m.in. jego dość bogaty księgozbiór podręczny zabrany w podróż zagraniczną (o charakterze polityczno-prywatnym), w latach 1778-1779. Czytał książki z dziedziny nauk ścisłych oraz humanistycznych. Przebywając w Austrii i Francji, spotykał się z ludźmi nauki (aptekarzami i chemikami). Znane są inklinacje do nauk tajemnych. Praktycznie do końca życia prowadził aktywność w dziedzinie poszukiwań alchemicznych – prowadził doświadczenia z tego zakresu, oparte na lekturze ksiąg alchemicznych.
Był generałem majorem wojsk koronnych, a później hetmanem polnym koronnym. Szeroko znany jako jeden z twórców i sygnatariuszy konfederacji targowickiej.
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.