Marcin Piskorski
Studiował na Akademii Krakowskiej, kończąc ten etap edukacji uzyskaniem tytułu bakałarza sztuk wyzwolonych w 1660 roku. W toku dalszych studiów otrzymał tytuł magistra w 1664 roku. Po dłuższej przerwie rozpoczął w Krakowie studia prawnicze, które kontynuował podczas wyjazdu edukacyjnego do Italii (1671-1672). Najpierw immatrykulował się na uniwersytecie w Padwie. Natomiast w 1672 roku uzyskał tytuł doktora obojga praw w Rzymie.
Niezwłocznie po zakończeniu studiów rozpoczął działalność nauczycielską, zostając profesorem poetyki, a później retoryki w krakowskich Szkołach Nowodworskich. Odznaczył się jako reżyser szkolnych przedstawień teatralnych, wystawiając sztuki głównie o tematyce religijnej i historycznej.
W 1669 roku objął posadę wykładowcy na wydziale filozoficznym Akademii Krakowskiej.
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych XVII wieku rozpoczął karierę prywatnego nauczyciela synów bogatej szlachty i magnaterii koronnej i litewskiej. Był guwernerem trzech synów kasztelana kamienieckiego Franciszka Szembeka (Stanisława, Przecława i Aleksandra). Zapewne dzięki mediacji Szembeków został również guwernerem synów Michała Kazimierza Radziwiłła (Karola Stanisława i Jerzego Józefa). Równolegle był też na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVII wieku nauczycielem królewicza Jakuba Ludwika Sobieskiego. Piskorski często przebywał wówczas w Jaworowie, ucząc swoich podopiecznych prawa oraz wybranych elementów historii i praktyki ustroju państwowego. Piastował liczne stanowiska na Uniwersytecie Jagiellońskim, będąc jego sześciokrotnym rektorem. Zachowały się rękopiśmienne teksty jego wykładów z zakresu prawa cywilnego z roku 1686.
Wywodził się z ubogiej szlachty małopolskiej.
Był kanonikiem krakowskim i uznanym kaznodzieją.
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.