Brak danych.
Do Pont-sur-Seine przybyła 8 czerwca 1779 roku, aby zostać damą dworu księżnej Lusace, żony Franciszka Ksawerego Wettyna. Dnia 14 września 1785 roku została guwernantką córek tej pary. Rekomendacji udzieliła jej ksienia Panthémont Katarzyna de Béthisy de Mézières. Otrzymywała pensję 100 ludwików, pracodawcy pokrywali też koszty mieszkania, wyżywienia, oświetlenia, ogrzewania, utrzymania powozu oraz podróży do dzieci. Bellegarde mogła również mieszkać z córką Jeanne-Jacquette, zwaną Eglé. Opuściła Pont na przełomie marca i kwietnia 1791 roku, gdy książę wraz z rodziną opuścił Francję i wyjechał do Saksonii.
W wieku 15 lat wyszła za mąż za Jeana-Bertarnda de La Forgue (zm. 2 stycznia 1776), kawalera Orderu św. Ludwika. Para miała dwóch synów oraz cztery córki. To właśnie z powodu kariery jednego z chłopców (do stanu duchownego Louisa-Josephe'a), a w obliczu wdowieństwa, pani Bellegarde zdecydowała się na przyjęcie posady w Pont.
Żyła w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.