Brak danych.
Dnia 15 sieprnia 1734 roku wstąpił do zakonu pijarów w Podolińcu. Jako nauczyciel uczył przez cztery lata w niższych klasach (w roku 1742/1743 jako magister syntaksy i gramatyki oraz katecheta w Radomiu). W latach 1743-1745 studiował teologię w Warszawie.
W 1746 roku uczył poetyki w Piotrkowie, następnie retoryki w Łowiczu i w Łukowie (1748), gdzie równocześnie był prefektem szkoły. W 1748 roku został przeniesiony do Warszawy, gdzie wyróżnił się jako mówca - na inauguracji roku szkolnego wygłosił mowę o pożytku literatury.
W latach 1750-1752 był prefektem szkoły w Warszawie, w latach 1752-1756 - w Łowiczu (w ostatnim roku także wicerektorem). W latach 1757-1759 był superiorem w Opolu, w latach 1759-1762 - rektorem w Radomiu, od 13 listopada 1765 roku przez trzy lata - w Krakowie. Ponownie tę samą funkcję pełnił w latach 1768-1771.
W latach 1762-1765 jako asystent prowincji przebywał przez rok w Warszawie, przez kolejne dwa lata w Górze.
Ponadto w latach 1768-1770 był sekretarzem prowincjalnym, a w latach 1770-1771 spowiednikiem wizytek w Warszawie. W 1771 roku został prowincjałem. Po 1772 roku ufundował ze skarbu prowincjonalnego nowe seminarium w Łukowie, którym kierował przez sześć lat.
W 1772 roku z Tadeuszem Nowaczyńskim i Józefem Strzeleckim odbył podróż do Rzymu na zgromadzenie generalne.
W uznaniu zasług został mu nadany przywilej zasłużonych, dzięki któremu mógł wybrać dowolny dom zakonny. Po zakończeniu pełnienia funkcji prowincjała (1 sierpnia 1774 roku) osiadł w Łukowie, w którym do 1780 roku był rektorem, a potem mieszkał jako emeryt.
Był autorem mów i wierszy okolicznościowych, m.in. z okazji imienin Józefa Aleksandra Jabłonowskiego.
Zmarł na astmę.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.