Nauki pobierał u pijarów w Złoczowie. W dniu 11 listopada 1751 roku wstąpił do zakonu pijarów, nowicjat odbył w Podolińcu. W latach 1753-1755 był na studiach zakonnych w Międzyrzeczu Koreckim. Okres 1759-1762 spędził na studiach w Rzymie (został członkiem Akademii Arkadyjskiej) i Paryżu.
W 1755 roku został subprefektem w Collegium Nobilium w Warszawie, tam w roku następnym objął funkcje nauczyciela syntaksy. W 1757-1759 uczył syntaksy i poetyki w kolegium złoczowskim. Po powrocie ze studiów w Rzymie uczył ponownie w Collegium Nobilium – retoryki (1763-68), filozofii i matematyki (1768-72) oraz architektury (1773-77). W 1778 roku został przeniesiony do Złoczowa. W okresie 1778-1783 pełnił urząd konsultora prowincji. Od 1787 roku uczył w Collegium Regium, a od 1789 roku pełnił funkcję rektora Collegium Nobilium. W latach 1789-1792 był prowincjałem, następnie regensem konwiktu Szaniawskich w Łukowie (1793-1797), w 1797 roku został przeniesiony do kolegium w Opolu Lubelskim.
Był przyjacielem Adama Naruszewicza i prawdopodobnie Grzegorza Piramowicza, współpracował z „Zabawami Przyjemnymi i Pożytecznymi". Zajmował się również tworzeniem poezji w języku polskim, w 1764 roku przełożył na polski odę Stanisława Konarskiego "O mądrym królu". Pod wpływem Naruszewicza uprawiał poezję okolicznościową, przeważnie poświęconą Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu. Pisał również sielanki alegoryczne ("Trzy żałosne pasterki", 1774) oraz poezję religijno-moralną ("Manualik poczciwego człowieka", 1774). Jego poezja cieszyła się pewnym uznaniem współczesnych, w rękopisie pozostawił "Zasady architektury cywilnej i wojskowej", dzieło to zawiera również liczne rysunki autorstwa Eysymonta.
Żył w XVIII-XIX wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.