Leon Łopaciński (1663–1732)
Regina Święcicka (zm. 1773)
W latach 1730–1732 uczęszczał do seminarium misjonarzy przy kościele Św. Krzyża w Warszawie. W marcu 1730 roku przyjął w katedrze wileńskiej niższe święcenia kapłańskie, a 8 maja 1732 roku u teatynów w Warszawie wyższe. Dnia 23 czerwca 1753 roku uzyskał na Akademii Wileńskiej doktorat obojga praw.
Był proboszczem w Krożach na Żmudzi, w Oniksztach na Wileńszczyźnie, kanonikiem (1732) oraz scholastykiem wileńskim (1753).
W 1740 roku razem z biskupem Józefem Stanisławem Sapiehą i bratem Ignacym Błażejem udał się w podróż zagraniczną do Akwizgranu, w czasie której zwiedził m.in. Śląsk, Saksonię, Hesję, Nadrenię Północną-Westfalię.
Jako biskup żmudzki szczególną wagę przykładał do swojej diecezji i pełniących w niej służbę duchowną księży. Dlatego zaraz po otrzymaniu pastorału nakazał plebanom sporządzić opisy swoich parafii, a później starał się podnieść poziom ich wykształcenia (w 1765 roku poddał w Worniach wszystkich księży egzaminowi i nakazał uzupełnienie wykształcenia).
Był także kolekcjonerem i bibliofilem. W łukiskim pałacu posiadał cenną kolekcję obrazów i książek. Zajmował się tłumaczeniami z języka francuskiego oraz pisarstwem teologicznym ("Objaśnienie o bractwie albo o kongregacji nazwanej doctrinae christiane").
Był bratem wojewody brzeskolitewskiego Mikołaja Tadeusza i pamiętnikarza Ignacego Błażeja.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.