Brak danych.
Dnia 30 lipca 1728 roku wstąpił w Wilnie do zakonu jezuitów, 27 grudnia 1739 roku otrzymał w Warszawie święcenia kapłańskie.
W latach 1742-1743 był profesorem retoryki w Warszawie, po czym został prefektem szkół i biblioteki w Grodnie i Pułtusku. Od 1747 roku pełnił szereg funkcji w Akademii Wileńskiej. W latach 1747-1749 był jej sekretarzem, w roku akademickim 1748/1749 profesorem metafizyki i etyki, w latach 1749-1752 - profesorem filozofii, a w latach 1752-1753 profesorem teologii.
W 1749 roku wydał rozprawę poświęconą filozofii Arystotelesa pt. "Philosophiae Aristotelicae compendium". W dziele oprócz treści naukowych znalazła się licząca 16 kart dedykacja kierowana do trzynastoletniego wówczas Józefa Jerzego Hylzena. Nie wiadomo jednak, czy w ramach mecenatu Hylzenowie później wspierali utalentowanego uczonego.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.