Brak danych.
Kształcił się początkowo w szkołach jezuickich, a potem uczył się w seminarium nauczycielskim pod kierunkiem Andrzeja Kroplewskiego w Krasnymstawie (1737-1738). Studiował potem filozofię (u Jana Mönnicha) w Kaliszu (1738-1740) i w Krośnie (1740-1741). Studia matematyczne i architektoniczne odbył pod kierunkiem Faustyna Grodzickiego w kolegium we Lwowie (1743-1745), a teologiczne w Krakowie w kolegium przy kościele św. Piotra i Pawła (1745-1749). Razem z Tomaszem Żebrowskim odbył studia specjalistyczne z matematyki, fizyki i architektury pod kierunkiem J. Jünglinga, J. Heinischa i J. Steplinga na Uniwersytecie Karola-Ferdynanda w Pradze (1750-1752).
Święcenia kapłańskie w Towarzystwie Jezusowym przyjął 24 czerwca 1748 roku.
Początkowo uczył w klasach infimy (1741-1742) i gramatyki (1742-1743) w Sandomierzu, a potem wykładał etykę i matematykę w Kaliszu (1752-1753). W latach 1752-1753 zastępował regensa konwiktu szlacheckiego w Kaliszu. Wykładał matematykę na kursie dla kleryków jezuickich (1753-1769) we Lwowie oraz w szkołach publicznych (1757-1759) w tym mieście. Potem wykładał matematykę i filozofię w Collegium Nobilium (1757-1759) we Lwowie. W latach 1765-1767 był prefektem szkół publicznych we Lwowie (1765-1767), a w latach 1766-1767 sekretarzem Akademii Lwowskiej (1766-1767). Pod koniec życia został prefektem szkół, profesorem teologii moralnej w Ostrogu (1770-1772) i rektorem kolegium w Barze (1772-1774).
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.