Leon Łopaciński (1663-1732)
Regina Święcicka
W 1733 roku rozpoczął edukację u jezuitów w Mścisławiu. W 1735-1736 uczęszczał do szkoły w Królewcu. W latach 1736-1739 uczył się u wileńskich i warszawskich pijarów.
Dnia 16 lipca 1740 roku z inicjatywy i razem z biskupem Józefem Stanisławem Sapiehą i bratem Janem Dominikiem udał się w podróż zagraniczną do Akwizgranu. Pierwszy etap peregrynacji wiódł przez Wolborz, Ujazd, Rawę Mazowiecką, Piotrków Trybunalski i Wieruszów na Śląsk. Dalej podróżował przez Wrocław, Zgorzelec, Budziszyn i Drezno. Po audiencji u Augusta III i zwiedzaniu miasta wraz z kompanami podróżował przez Lipsk, Erfurt, Frankfurt nad Menem, Moguncję, Kolonię, gdzie oglądał zabytki. Po krótkiej kuracji w akwizgrańskich źródłach mineralnych peregrynanci w październiku 1740 roku wrócili do kraju.
Zajmował się twórczością dramaturgiczną oraz translatorską. Napisał m.in. dwie tragedie w pięciu aktach: "Cudowne nawrócenie świętego Teofila przez świętą Dorotę oraz Adriana Męczennika". Przełożył z łaciny trzy tragedie Antoniego Clausa - "Publiusza Korneliusza Scypiona", "Stylikona" i "Temistoklesa".
Był bratem biskupa żmudzkiego Jana Dominika i wojewody brzeskolitewskiego Mikołaja Tadeusza.
Od 1752 roku jego żoną była Judyta Prozor (zm. 1812). Małżeństwo obok trzech córek zmarłych w dzieciństwie doczekało się: Anny (wydanej za Mateusza Billewicza), Katarzyny (żony Jana Korsaka, a później Jakuba Sawicza Zabłockiego) oraz synów: Mateusza, Ludwika, Marcina, Tadeusza, Józefa i Mikołaja.
Żył w XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.