Stanisław Piaskowski
Konstancja Lubieniecka
Odebrał początkowe wykształcenie domowe. Lekcji udzielał mu przyrodni brat Karol. W 1708 roku został przyjęty jako sługa Jerzego Dominika Lubomirskiego. Jako jego paź uczył się na magnackim dworze Lubomirskiego w Warszawie. Jego nauczycielem był wówczas zakonnik pijarski Wąsowicz, który udzielał mu prywatnych lekcji. Planowany wyjazd na studia w królewskiej akademii kadetów w Dreźnie nie doszedł do skutku.
W 1717 roku wyruszył w zagraniczną podróż edukacyjną po Europie jako paź Jana Małachowskiego, który później został kanclerzem wielkim koronnym. W dniu 13 maja 1717 roku dokonał immatrykulacji w księdze nacji polskiej na wydziale prawa uniwersytetu w Padwie. Regularnych studiów jednak nie podjął, gdyż niebawem udał się w dalszą drogę. Następnie przebywał w Rzymie. Prawdziwie edukacyjny charakter miał jednak dopiero prawie półroczny pobyt w Turynie (do połowy 1718 roku). W mieście tym Piaskowski, u boku Jana Małachowskiego, uczył się w miejscowej Akademii Rycerskiej. Zdobyte umiejętności teoretyczne i praktyczne zaowocowały dalszą karierą wojskową, którą Piaskowski kontynuował już we Francji, po opuszczeniu orszaku swego patrona. Wziął udział w kampanii wojennej przeciwko Hiszpanii. Do kraju powrócił w 1720 roku.
Felicjan Piaskowski wywodził się z drobnej szlachty jednowioskowej osiadłej na Wołyniu.
Dnia 10 września 1732 roku ożenił się z Różą Sielicką
Był majorem wojsk królewskich, komendantem twierdzy w Newlu, rzekomym podstolim podlaskim.
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.