Brak danych.
Odbył studia na Akademii Wileńskiej w latach około 1640-1642, w 1642 roku uzyskał wówczas stopień doktora filozofii. Następnie podjął studia prawnicze w Rzymie, ukoronowane tytułem doktora teologii i obojga praw (1648). Do stanu duchownego wstąpił przed 1644 roku.
W 1647 roku dokonał również immatrykulacji na uniwersytecie w Padwie.
Położył duże zasługi edukacyjne dla rozwoju Akademii Wileńskiej. W 1662 roku dzięki jego staraniom i fundacji została erygowana katedra etyki (polityki chrześcijańskiej) na tej uczelni, która faktycznie zaczęła swoją działalność jednakże dopiero kilkanaście lat później (1677). Przyczynił się również do powiększenia zasobów biblioteki uniwersyteckiej, ofiarując jej swój własny księgozbiór.
Z polecenia Michała Kazimierza Radziwiłła, ojczyma swego podopiecznego, był guwernerem księcia, ordynata ostrogskiego Aleksandra Janusza Zasławskiego-Ostrogskiego w trakcie jego peregrynacji europejskiej (1667-1669). Czuwał wówczas nad wykształceniem młodego magnata oraz był jego przewodnikiem w trakcie zwiedzania Europy. Wojsznarowicz nadzorował prywatne nauki Aleksandra Janusza Zasławskiego-Ostrogskiego pobierane w Paryżu oraz wynajmował nauczycieli poszczególnych specjalności. W stolicy Francji opublikował drugą część zbioru kazań (pierwsza ukazała się w Antwerpii). W trakcie tej podróży dokonał immatrykulacji (29 kwietnia 1668 roku) na uniwersytecie w Perugii. Także w Rzymie organizował swemu podopiecznemu zajęcia lekcyjne - m.in. studiował wówczas języki obce.
Dobór lektur czytanych w trakcie podróży edukacyjnej oraz zakupionych do rodzinnej biblioteki Zasławskich-Ostrogskich ilustruje wykaz książek zamieszczony przez Wojsznarowicza w rękopisie diariusza podróżnego zatytułowany „Regestr ksiąg w Weneciej kupionych”
Był autorem drukowanych zbiorów homiletycznych.
Był proboszczem dąbrowskim, scholastykiem piltyńskim, proboszczem w Eysymontach Wielkich. W 1676 roku został kanonikiem wileńskim. Piastował też urzędy sekretarza królewskiego oraz regenta kancelarii większej litewskiej.
Żył w XVII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.