Jan III Sobieski (1629-1696)
Maria Kazimiera d'Arquien (1641-1716)
Matka chciała, by syn pobierał nauki od szóstego roku życia, ale Aleksander zaprotestował, a Jan III Sobieski się za nim wstawił. Naukę rozpoczął później, z bratem Konstantym.
Retoryki nauczał go (i jego brata Konstantego) Marcin Winkler. Jego wychowawcą był jezuita Karlo Mauricio Vota. Wykładał on historię, geografię oraz ustrój polityczny. Potem wychowawcą został Remigian Suszycki z Akademii Krakowskiej. Przekazywał informacje w formie wykładu opartego na pytaniach i odpowiedziach.
Aleksander przejawiał duże zdolności językowe. Przede wszystkim jednak interesował się sztukami pięknymi, muzyką i teatrem. Teorii inżynierii i sztuki wojennej uczył go Francois Charles Hocquart, następnie kawaler de Neufmaison. Edukacja objęła także umiejętności dworskie - taniec, konwersację.
Wykształcenie było zgodne z instrukcją stworzoną dla młodszych synów przez ojca.
Uzupełnieniem nauki był udział w wyprawie mołdawskiej w 1691 roku.
Muzyka okazała się jego pasją - w Oławie i Rzymie (dokąd często wyjeżdżał, a w 1710 roku osiadł na stałe) miał swoją kapelę.
W 1709 roku (jako Armonte Calidio) wstąpił do rzymskiej akademii Arcadia – zgromadzenia pisarzy, artystów i uczonych, podczas spotkań (również w jego rezydencji) uczestniczył w dyskusjach literackich i artystycznych, deklamował własne wiersze pisane po łacinie.
Był mecenasem uczonych związanych z Arcadią: w 1711 roku sfinansował tom pism sekretarza akademii, historyka literatury włoskiej G.M. Crestimbeniego. Zajmował się zwłaszcza teatrem muzycznym, tworząc własną wersję arkadyjskiego dramma nobile dostosowaną do specyfiki takiego teatru. W latach 1711-1713 zrealizował kilka spektakli operowych w swoim teatrze na Trinitá de’Monti we współpracy z dramatopisarzem C.S. Capece, kompozytorem D. Scarlattim i scenografem F. Juvarra, m.in. „Ptolemeusz i Aleksander” (1711, z wątkami autobiograficznymi), „Orland, czyli szaleństwo zazdrości” (1711), „Tetyda na Skyros” (1712), „Ifigenia w Aulidzie” i „Ifigenia w Tauydzie” (1713).
Żył w XVII-XVIII wieku.
I RP edu
Projekt „Społeczne i kulturowe uwarunkowania edukacji w Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku” (nr rejestracyjny 2bH 15 0122 83), realizowany przez Polskie Towarzystwo Historyczne w ramach programu „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016–2019, ma na celu ukazanie idei edukacyjnych i programów kształcenia oraz instytucji związanych z edukacją w kontekście przemian społecznych i kulturowych dokonujących się w Europie i Rzeczypospolitej doby nowożytnej.